Materiały drewniane na taras – porównanie, wady i zalety
Tarasy w ogrodzie, balkony, werandy i altany to wszystko konstrukcje, w których musimy zdecydować się na konkretny materiał, z którego będą zbudowane. W projektach, nie tylko roślinność, ścieżki i drobne elementy są ozdobą aranżacji. W wielu przypadkach odpowiednio dobrane i przygotowane drewno może być głównym elementem wyróżniającym się w aranżacji.
Drewno naturalne w ogrodzie stwarza naturalistyczny, elegancki i ciepły klimat. Jak każdy materiał ma swoje plusy i minusy. Trwałość konstrukcji zależy od rodzaju użytego drewna, jego zaimpregnowania, oraz dbania o jego stan w trakcie użytkowania oraz montażu.
Przejdź do artykułu jak zbudować tradycyjny drewniany taras.
Jakie drewno wybrać na taras?
Na rynku dostępny jest ogromny wybór różnych materiałów. Zaprezentujemy poniżej rodzaje podzielone na drewno surowe rodzime, egzotyczne oraz poddane termicznej obróbce, dzięki czemu nabiera dodatkowych, pozytywnych cech.
1. Drewno surowe
Sosna jest najtańszym materiałem drzewnym dostępnym na polskim rynku, jednak wymaga regularnej pielęgnacji. Drewno sosny jest miękkie, żywiczne i łatwo się odkształca. Sosna ma wyraźnie widoczne, nieregularne sęki i wyraźnie widoczne, szerokie usłojenie.
Świerk – jego drewno jest powszechnie stosowane w ogrodach ze względu na przystępna cenę oraz dobre przyjmowanie barwy oleju. Naturalne drewno ma jasną, żółtawą barwę, poprzecinane ciemniejszymi słojami i sękami. Jest dość żywiczne i wymaga regularnego impregnowania.
Modrzew – jest trwalszy od sosny i świerku. Jednak zwróćmy uwagę, który gatunek modrzewia, ponieważ modrzew syberyjski jest o wiele trwalszy niż europejski. Łatwo go rozpoznać po wąskich słojach oraz jaśniejszej barwie drewna. Modrzew syberyjski również może być zaliczany do drewna egzotycznego.
Modrzew europejski przy odpowiedniej pielęgnacji może służyć w ogrodzie około 15 lat. Barwa drewna naturalnego przybiera kolory różowo-żółte z delikatnymi przejściami w czerwonobrunatne lub pomarańczowo-brunatne.
Modrzew syberyjski, jeśli nie nadamy mu innego koloru, naturalnie zestarzeje się w kierunku szarej barwy. Budowa tarasu z modrzewia syberyjskiego to wg nas najlepszy stosunek ceny do jakości. W stosunku do sosny i świerka, dobrze wysuszone i wysokiej jakości drewno na pewno nie będzie wypuszczało żywicy, co bywa bardzo uciążliwe w późniejszej eksploatacji tarasu.
modrzew europejski modrzew syberyjski
Plusy drewnianych tarasów z surowego drewna rodzimego:
- tania realizacja (w przypadku wyboru sosny i świerku),
- naturalny materiał,
- nie nagrzewa się, dzięki czemu można chodzić boso, nawet w największe upały,
- ma przyjemny zapach,
- łatwo jest zeszlifować i ponownie pomalować w wypadku poplamienia,
- ma naturalną, oryginalną fakturę.
Minusy drewnianych tarasów z surowego drewna rodzimego:
- deski mogą się odkształcać,
- sęki mogą wypadać,
- drewno może delikatnie pękać wzdłuż,
- drewno odbarwia się z upływem czasu,
- wymaga regularnej impregnacji,
- drewno takie ulega biodegradacji szybciej niż thermo drewno i egzotyczne,
1.1. Drewno egzotyczne
To drewna o ciekawej i niepowtarzalnej fakturze oraz barwie. Jest twarde, trwałe, przez co odporne na uszkodzenia. Dostępne jest w wielu naturalnych kolorach, dlatego tego typu drewna można nie impregnować. Należy stosować do nich odpowiednie oleje do drewna egzotycznego.
Bangkirai – to drewno z Indonezji i Azji Południowej, drewno jest koloru jasnobrązowego, brązowego, miejscami jasno-żółtego. Wraz z biegiem lat drewno nie płowieje lecz nabiera ciemnobrązowej barwy.
Sapeli – inaczej mahoń afrykański. Sprowadzany jest z Afryki Zachodniej, Centralnej i Wschodniej. Drewno jest barwy intensywnie brązowej. Ten gatunek drewna jest odporny na uszkodzenia mechaniczne, a jednocześnie jest łatwy w obróbce i nie pęka.
Cumaru– to oryginalne drewno sprowadzone z Środkowej i Południowej Ameryki. Jest odporne na procesy gnilne oraz wyróżnia się wyjątkową kolorystyką. Kolor drewna to połączenie brązu w odcieniach od jasnego do ciemnego z dodatkiem czerwonych, mahoniowych lub żółtych smug. Ciemne słoje oraz smugi nadają mu niepowtarzalny charakter.
Ipe lub Lapacho– nazywany także diamenowym orzechem, pochodzi z Ameryki Środkowej i Ameryki Południowej. To najtwardsze drewno, które da się obrabiać. Jego twardość jest porównywalna ze stalą zbrojeniową. Barwa przechodzi od żółci poprzez oliwkową zieleń i czerwień do ciemnego brązu i czerni o bardzo wyraźnym, zawiłym usłojeniu. Dzięki takiej bogatej kolorystyce uważane jest za najbardziej atrakcyjne drewno.
Massaranduba – drewno pochodzi z Południowej Ameryki. Wytrzymałe jest na czynniki pogodowe i przy odpowiedniej pielęgnacji może służyć w ogrodzie ponad 30 lat. Ciekawa jest jego jednolita struktura oraz barwa: różowego beżu, ciemno-czerwonego brązu, lekko purpurowego. Drewno z biegiem czasu ciemnieje.
Tatajuba – kolejne drewno z Południowej Ameryki. Idealne do stosowania w wilgotnych warunkach, wytrzymałe jest nawet na wodę morską. Charakteryzuje się miodowo- brązowym kolorem.
Merbau– to drewno sprowadzane z Azji Południowo-Wschodniej. Charakteryzuje się wysoką twardością i wytrzymałością na uszkodzenia mechaniczne oraz czynniki atmosferyczne, także przy odpowiedniej pielęgnacji może służyć w ogrodzie ponad 30 lat. Merbau ma barwę ciemnobrązową z drobnymi złotawymi pasemkami.
Garapa – gatunek sprowadzany z Ameryki Południowej. Materiał trwały, lecz mniej odporny na warunki atmosferyczne. Drewno cechuje się złoto żółtym lub miodowym kolorem, z wiekiem ciemnieje, dlatego Garapa nazywana jest inaczej „złotym drewnem”.
Kempas– drewno pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. Naturalnie ma barwę różowawą, natomiast z czasem ciemnieje i nabiera koloru ceglastoczerwonego z widocznymi żółtobrązowym liniami. Kempas to odporne i twarde drewno.
Guyana Teak – ciekawy gatunek drewna, który sprowadzany jest z północnej części Ameryki Południowej. Deski pozyskuje się z kłód, które przez długie lata leżały w wodzie. Guyana Teak jest odporna na czynniki biologiczne, a odpowiednio zadbana w ogrodzie może służyć ponad 20 lat. Drewno jest delikatnie prążkowane w kolorach od czerwonawo – brązowo – szarego aż po żółtawy brąz.
Plusy drewna egzotycznego:
- wysoka trwałości drewna,
- nie wymaga częstego olejowania,
- odporne na czynniki biologiczne dzięki dużej zawartości garbników,
- odporne na warunki pogodowe,
- nie nagrzewa się, dzięki czemu można chodzić boso, nawet w największe upały,
- ciekawa kolorystyka drewna,
- wolno się starzeje i odbarwia,
- nie płowieje.
Minusy drewna egzotycznego
- wysoka cena,
- duża waga,
- wysoka gęstość/ twardość niektórych gatunków (drewno może odprysnąć przy montażu),
- utrudnione montowanie.
2. Drzewo modyfikowane termicznie – thermo drewno
Thermo drewno powstaje w wyniku termicznej obróbki drewna (w temperaturze ok. 170–230oC) z wykorzystaniem pary wodnej. Jest to ekologiczna technologia, bez udziału środków chemicznych. Proces jest wieloetapowy i dosyć skomplikowany, przez to niewielu producentów jest w stanie wykonać go poprawnie. Poprzez traktowanie wysoką temperaturą, związki zjadane przez szkodniki drewna i drewna, zamieniają się w substancje trudno dla nich przyswajalne.
Thermo sosna – drewno przybiera barwę miodowo- brązową z wyraźnymi słojami. Bez impregnacji specjalnymi olejami z czasem kolor spatynieje, a drewno może być odporne na biodegradację do 25 lat.
(fot.: komplexmarket.pl)
Thermo jesion– tego rodzaju deski są najbardziej stabilnym wymiarowo materiałem. Nie odkształcają się pod wpływem czynników zewnętrznych. Charakteryzują się wysoką odpornością na biodegradację, która umożliwia żywotność deski powyżej 25 lat. Obróbka termiczna powoduje zmianę barwy drewna na ciemnobrązowy z rozmytym rysunkiem słojów.
Thermo dąb, thermo świerk, thermo jodła i buk to także dostępne drewno na rynku, jednak jest częściej wykorzystywane do okładania elewacji budynków.
Plusy thermo drewna:
- wodoodporne,
- zmienia wymiary w mniejszym zakresie,
- drewno zyskuje głęboki koloryt przy obróbce,
- wytrzymałe i odporne na warunki atmosferyczne,
- przyjazne środowisku – do ich produkcji nie stosuje się żadnych chemikaliów, surowiec jest zwykle pozyskiwany z lasów certyfikowanych,
- nie wymaga impregnowania,
- nie nagrzewa się, dzięki czemu można chodzić boso, nawet w największe upały,
- przypomina drewno egzotyczne.
Minusy thermo drewna:
- szarzeje/ patynieje w niektórych przypadkach (minus albo plus: patynieje, czyli nabiera srebrzystego nalotu, który nie zmienia odporności drewna)
- drewno występuje tylko w ciemnych kolorach,
- przez pewien czas pachnie wędzonką,
- deski są kruche, przez co montaż jest utrudniony.
